W piątek 9 lutego mieliśmy okazję rozegrać kolejną bitwę naszej kampanii malajskiej, którą rozgrywamy na zasadach Chain of Command, z niewielkimi, „domowymi” zmianami (np. dotyczącymi samolotów).
Kampania malajska jest jedną z tych „zapomnianych” kampanii drugiej wojny światowej. Klęska sił brytyjskich, której finałem był upadek twierdzy Singapur i niewola dziesiątek tysięcy żołnierzy była jedną z największych porażek militarnych, jakie poniosło Imperium Brytyjskiej w XX wieku. Jednocześnie – w wykonaniu Japończyków – to jedna z najbardziej błyskotliwych kampanii, które przeprowadzili na lądzie, w której pobili znacznie liczniejszego przeciwnika.
Postanowiliśmy w jakimś stopniu przypomnieć o tych ważnych bojach. Dzięki wspólnej pracy kilku wspaniałych osób (Łukasz, Krzysiek, Sebastian, Mirek, Sławek i ja) przygotowaliśmy zarówno bazę figurek, jak i terenów, przez co przeniesienie się na Malaje przełomu 1941/1942 roku stało się możliwe.
Jakiś czas wcześniej rozegraliśmy już pierwszą bitwę tej kampanii – lądowanie pod Kota Bharu, gdzie pierwsze strzały wojny padły niedługo zanim pierwsze torpedy i bomby spadły na Pearl Harbour! Historycznie po całym dniu walk Brytyjczycy musieli się wycofać, Japończycy zdobyli ważne lotnisko, dzięki czemu zajęli pierwszy ważny punkt, dla ich podboju Malajów. Wkrótce później dwa brytyjskie okręty: pancernik Prince of Wales i dawny krążownik liniowy Repulse (dosyć przebudowany) zostały zatopione przez japońskie lotnictwo w bitwie pod Kuantanem, co sprawiło, że Royal Navy nie miała na tym teatrze wystarczających sił, żeby zapobiec kolejnym desantom.
Oznaczało to, że operacja Matador – wtargnięcie do Tajlandii w celu zdobycia Singory, Patani, stała się bez sensu. W tym czasie pierwsze jednostki z brytyjskiej 11 dywizji gen. Dawida Murraya – Lyona już zdążyły wyruszyć na północ (mocno opóźnione), ale nie zdołały dotrzeć daleko, kiedy operacja została odwołana. Żołnierze zamiast atakować, mieli się wycofać i dołączyć do pozostałych jednostek z dywizji, które zaczęły okopywać się na pozycjach w okolicach miejscowości Jitra. Jitra była kluczowe ze względu na znajdujące się w pobliżu lotnisko Alor Star. Tymczasem Brytyjczycy dowiedzieli się, że poważne siły japońskie z 5 dywizji piechoty, a także wydzielony oddział pancerny pułkownika Saekiego, wylądowały w Tajlandii i ruszyły na południe.
Gen. Murray – Lyon zdecydował, że bataliony, które wyruszyły na północ, muszą przeprowadzić akcje opóźniające, aby dać żołnierzom na głównej linii obrony koło Jitry jak najwięcej czasu na przygotowanie obrony.
Pierwsze walki stoczyli Sikhowie z batalionu 1/14 z Pendżabu, zostali oni zaskoczeni przez gwałtowny japoński atak i w dużej mierze rozproszeni pod Changlun. Część z nich dotarła na drugą pozycję – pod Asun. Tam niewielkiego mostku na rzece bronili Gurkhowie z 2/1 batalionu, do których dołączyło część Sikhów, z rozbitego wcześniej batalionu. To była ostatnia pozycja przed główną liną obrony. I to właśnie atak na tę pozycję stał się przedmiotem naszego scenariusza.
Rozmieszczenie jednostek brytyjskich na Malajach przed rozpoczęciem wojny (po lewej) i działania wojenne w trakcie kampanii malajskiej (po prawej). Jitra jest usytuowana w północno – zachodniej część Malajów Brytyjskich.
Scenariusz zakładał udział po każdej ze stron dwóch plutonów (użyliśmy zatem zasad Big Chain of Command), po stronie brytyjskiej Sikhów i Gurkhów (piechota i bronie wsparcia), po stronie japońskiej pluton pancerny i pluton piechoty. Celem dla Japończyków było przekroczenie dowolnym oddziałem krawędzi pola bitwy po stronie brytyjskiej, celem Brytyjczyków nie dopuszczenie do tego. Kluczową pozycję stanowiła oczywiście droga z mostem.
Teren był pokryty dżunglą i na skutek opadów deszczu miał status „broken ground” (z wyjątkiem drogi), czyli nie można było po nim biegać. Utrudnieniem były pola ryżowe (heavy going) i wartki, głęboki i błotnisty strumień (really heavy going), niedostępny dla pojazdów.
Nadzieją Japończyków mogło być niespodziewane przekroczenie mostu przez czołgi, nadzieją Brytyjczyków zablokowanie ich i doprowadzenie do wyniszczającej wymiany ognia. Zapraszam do obejrzenia fotografii z tej bitwy.
Pole bitwy – widok ogólny. Po prawej Japończycy, po lewej Brytyjczycy. Dobrze widoczny most pod Asun.Ogólny plan i przebieg działań.Od strony japońskiej. Jak widać jeden ze znaczników patroli Japończyków dotarł prawie pod sam most. Trzeba jednak jeszcze wystawić Jump of Point.Po skończonej fazie patroli i rozstawieniu JOPów. Pierwsze drużyny (z Pendżabu) pojawiają się na polu bitwy.Klasyczna taktyka. Sekcja Brena daje osłonę, sekcja strzelców działa nieco dalej. Za palmami podoficer (Junior Leader).Japończycy pierwsze swoje plutony umieścili także na polach ryżowych, tutaj sekcja japońskiego RKM Type 96.Na drodze pojawiły się pierwsze japońskie czołgi z Saeki detachment.Po prawej stronie drogi ustawiła się japońska armatka.Kolejna japońska drużyna piechota działała na skrajnej, lewej flance.A tu wcześniej pokazywana drużyna z batalionu 1/14 Pendżab, tym razem zbliżenie na sekcje strzelców.Pojawili się też i pierwsi Gurkhowie (po lewej). Jak widać sekcja Brena jest pokryta ogniem osłonowym przez Japończyków (RKM z jednej z wcześniejszych fotek).Brytyjczycy przeprowadzili ryzykowny manewr – swoje jedyne dwa pojazdy, Bren Carriery, umieścili na moście, aby zablokować je przed przekroczeniem przez japońskie czołgi. Trzeba było je zniszczyć.Piękne Bren Carriery pomalowane przez Brushzzers.Sytuacja na lewej flance Japończyków wyglądała nieciekawie, dwie drużyny piechoty, wsparcie przez KM, zostały powstrzymane przez trzy drużyny brytyjskie (Gurkhowie i Sikhowie).Kolejna drużyna Sikhów pojawiła się także na prawej flance japońskiej.Na drogę wyjeżdżały kolejne japońskie czołgi, tym razem Ha Go.Naprzód! Na most! Tylko, że czołowe japońskie czołgi strzelały bardzo niecelnie i Carriery ciągle się trzymały.Most jednak w każdej chwili mógł paść, stąd też Brytyjczycy ściągnęli swoją najgroźniejszą broń – przeciwpancerne armaty 2-funtowe, które pojawiły się po drugiej stronie strumienia. Rozpoczęła się wymiana ognia z japońskimi czołgami.Szersza perspektywa, japońskie czołgi, Carriery i armata ppanc. Pierwsze pociski czyniły niewielkie uszkodzenia, a to oszołomiły kierowcę, a to uszkodziły celownik…Piękny Ha Go pomalowany przez Krisa. W pierwszej fazie bitwy mógł się tylko przyglądać co robią pojazdy przed nim.Brytyjczycy po drugiej stronie drogi wystawili drugą armatę ppanc!Sytuacja ogólna w momencie kiedy nad polem bitwy przeleciał japoński samolot Nakajima Ki27. Zrzuciła ona bombę na drużynę Gurkhów i ostrzelała z karabinów Sikhów, powodując u nich pewne straty. Jak widać ta lewa flanka Japończyków była ciężka do przełamania.Nakajima pomalowana przez Sebastiana (jak i Sikhowie pod nią).Odlatujący myśliwiec przeleciał w pobliżu mostu, gdzie czołgi ostrzeliwały się z armatami ppanc.Japońskie dowództwo postanowiło szukać rozstrzygnięcia na drugiej flance. Rozmieściło tam dwie kolejne drużyny piechoty, w tym jedną z granatnikami i obserwatora baterii moździerzy. Szybko i sprawnie przywołał on ostrzał moździerzowy, którzy przyblokował drużynę Sikhów po tej stronie pola bitwy (i pierwszą armatę ppanc), powodując u nich coraz większe straty. Przede wszystkim jednak nie mogli się oni ruszać.Obszar ostrzału baterii moździerzy (18 na 18 cali). Nie ma już wyeliminowanej armaty ppanc, na jej miejscu stoi sekcja z rusznicą Boys, ale ona niedługo później też zostanie wyeliminowana przez japońskie czołgi.Pod ogniem moździerzy. Nie widać tego na zdjęciu, ale Japończycy wysłali sekcję strzelców z jednej drużyny piechoty, aby przeszła strumień (poniżej tej fotki), wykorzystując przygwożdżenie Sikhów.Tymczasem na drugiej flance Gurkhowie i Sikhowie bronili się mocno. Sikhowie stracili jednak swojego Brena, ostrzeliwanego ciągle przez japoński karabin maszynowy. Przedtem zdołali jednak wyeliminować większość sekcji strzelców z japońskiej drużyny piechoty (po prawej u góry).Osamotniona, druga armata ppanc prowadziła zażarty bój z japońskimi czołgami, unieruchamiając jeden z nich i uszkadzając lekko kolejny.Prawa flanka Japończyków. Drużyna z granatnikami skupiła swój ogień na Sikhach (tych samych, których ostrzeliwały moździerze).To jest słynna sekcja japońskiej piechoty, która na prawym skrzydle miała wyminąć Sikhów. Gdy była już prawie przy strumieniu, spod JOP’a wyszła drużyna Gurkhów, którzy nieźle przetrzebili Japończyków (monety to punkty szoku). Japończycy musieli cofnąć się – przejście przez rzekę na prawej flance zostało zablokowane.Bohaterscy Gurkhowie, którzy powstrzymali Japończyków na prawej flance.Coraz więcej Sikhów ginęło od ostrzału moździerzy i japońskich granataników.Jeden z Brenów został zniszczony, drugi jednak wciąż się trzymał.Na pierwszym planie Ha Go, któremu brytyjska rusznica uszkodziła przyrządy obserwacyjne.Drużyna Gurkhów przy moście była bezlitośnie ostrzeliwana przez japońskie czołgi, ale trzymała się. Odgryzała się też japońskiej piechocie – skutecznie.Dowodzący plutonem Gurkhów porucznik Łukasz i korespondent wojenny Mirek.– Co sobie pomyśli Cesarz? – zastanawiał się porucznik Krisu.Narada polowa, od prawej, do lewej, porucznik Sebastian, który dowodził Sikhami, porucznik Łukasz i korespondent Mirek.To nie był dobry rzut dla żołnierzy Cesarza…Gurkhowie przy moście. To także dzięki nim lewa flanka Japończyków nie mogła przekroczyć strumienia.Widok na lewą flankę Japończyków. Drużyny piechoty były już postrzelane. Japończycy wystawili tam swoją ostatnią rezerwę – kolejny karabin maszynowy, który przerzedził nieco Gurkhów, ale jego załoga też poniosła straty.Drużyna japońskich strzelców ruszy do desperackiego ataku na bagnety przeciwko Sikhom, jednak szturmowanie przez rzekę to nie jest najlepszy pomysł – zostaną oni wybici, choć zabiorą kilku Sikhów ze sobą.Ich atak wspierała sekcja RKM’u.Ta japońska sekcja karabinu maszynowego zlikwidowała m.in sekcję Brena u Sikhów. To lewa flanka japońska. Jednak z tej bitwie miałem pewną manierę, że w każdym rzucie 8 kostkami, trafiałem zawsze dwa razy… Domyślacie się, że KM ten nie osiągnął wiele sukcesów więcej…Most blokowany przez Carriera, w tle ostrzał moździerzowy na prawej flance Japończyków.Sikhowie pod ogniem moździerzy.Bitwa pod Asun, niedaleko Jitry dobiegła końca. Jak widać japońskie dowództwo nie było zadowolone… 😉Za to brytyjskie dowództwo było pełne radości 🙂Ekipa i całe pole bitwy na jej zakończenie.
Bitwa zakończyła się zwycięstwem strony Brytyjskiej, Japończykom nie udało się przekroczyć rzeki/strumienia pod Asun. Kluczowe było zablokowanie mostu – można było go przekroczyć, ale trzeba było zniszczyć Carriery, co ciągłe, fatalne rzuty uniemożliwiły. Carriery jednak w końcu zostałyby zniszczone (pierwszy został), ale po dwóch stronach mostu pojawiły się armaty ppanc i Boys, które skutecznie zajęły uwagę czołgów, w wielu wypadkach je uszkadzając. Pozbawiona większego wsparcia tych czołgów w pierwszej fazie bitwy japońska piechota nie zdołała się przebić na drugą stronę strumienia, mimo pomocy ostrzału moździerzowego. Nie wszędzie jej ataki były dobrze prowadzone. Brytyjczycy wykorzystali swój korzystny teren i trzymali do samego końca rezerwy, które mogły zablokować próby oskrzydleń – jak na prawej flance. Bitwa zakończyła się zatem zasłużonym zwycięstwem strony brytyjskiej.
Wielkie podziękowania dla całej, świetnej ekipy, która po raz kolejny wzięła udział w przygotowaniu i realizacji tego eventu.
dainipponteikoku 