Kontynuujemy naszą japońsko – włoską kampanię, osadzoną w tajemniczym świecie, do którego przeniesiono obie armie, gdzie są zmuszone do walki między sobą ku uciesze jakiejś tajemniczej siły… Nie możemy jednak zdradzić więcej, gdyż jest to tajemnicą, którą ujawnimy dopiero wtedy, gdy będziemy kręcić ostatni sezon tego serialu. Wtedy okaże się, że nie mieliśmy zupełnie pomysłu, na jego zakończenie, a kolejne tajemnice nie miały zupełnie jakiegokolwiek sensu i nie były powiązane. I wtedy już nikt nie będzie mówił, jakie to było fajne, lecz pozostanie tylko niesmak. Zupełnie jak po zjedzeniu chleba z pleśnią, albo pierdnięciu na przyjęciu u lorda. Na razie jednak jesteśmy daleko od finału, więc wszyscy możemy się ekscytować efektami specjalnymi (ach te wełniane płomienie!), świetnie pomalowanymi aktorami, świetnie niepomalowanymi aktorami, pojazdami i tajemniczo tajemniczą historią, której to tajemnicy nie rozwikła nawet pająk, który złowrogo czyha pod Twoim sedesem. Tak, właśnie on, złowrogi, cichy, tylko czekający, żeby ugryźć Cię w… kostkę. Nawet on. I co więcej…
PRZEPRASZAMY NAJMOCNIEJ.
Redaktor, który pisał ten wstęp został już zmuszony do popełnienia seppuku. Jego głowa poturlała się na kilka metrów, a zimne palce nie napiszą już niczego bezsensownego. Nikt już nie będzie przeszkadzał w…
PRZEPRASZAMY NAJMOCNIEJ.
Drugi redaktor też już został zmuszony do popełnienia seppuku. Zapraszamy zatem do czytania raportu bitewnego, jest bardzo fajny. Czy mógłby pan tak nie trzymać tego pistoletu przy mojej głowie? Wszystko piszę tak, jak mi kazaliście…
To był piękny i słoneczny dzień. Piękny dzień, żeby się pomordować i zaczerwienić piaski żółtej pustynii. Żeby było jeszcze piękniej obie strony wzięły dużo pojazdów. Masę pojazdów. W sam raz na jazdę po wydmach.
Widok na pole bitwy od strony japońśkiej. Wszystkie widoki będą od strony japońskiej. Strona włoska nie ma takich fajnych widoków. 
Niestety początek bitwy był dosyć pechowy. Dwa czołgi wjechały na górkę i od razu oberwały ogniem włoskich czołgów i armat. Oczywiście jak zawsze w takim przypadku wszystko trafiło i przebiło. Widoczny na drugim planie Ha Go jeszcze żyje, ale nie długo. To znaczy czołg nie może żyć, ale wiecie o co chodzi. Funkcjonuje. Działa. Można go używać. No. 
Drużyna z rusznicą zainteresowała się strategicznie położonym budynkiem. 
Włoska siła pancerna. ALE ALE ALE. Tak wiemy. Herezja. Nie pomalowany model. Niestety załapał się na wiele fotek. Nie mamy na to wytłumaczenia. Złapaliście nas na tym jak entomolog łapie motyle. 
To oni zniszczyli Shinhoto Chi Ha (dowódczy) i Ha Go. Shame. 
Na drugim skrzydle włoskim wystawił się miotacz ognia, tankietka miotacz ognia (Daniel lubi ogień 😉 i Bersaglierzy. 
Bersaglierzy w pełnej okazałości. 
Teren był bardzo trudny dla pojazdów, jak na złość. Ponieważ prawa flanka prawie nie istniała, więc ciężar walki spadł na japońskie centrum. Haubica, Ho Ro i Chi Nu. 
Na lewym skrzydle pokazał się Type 89 I-Go. 
Jeszcze jedno ujęcie tegoż. Sam malowałem to się chwalę 😉 
Japończycy w centrum próbowali ostrzeliwać włoską pięść pancerną na prawym skrzydle. Włosi jednak całkiem dobrze manewrowali i wykorzystywali teren do ukrywania się. 
Drużyna weteranów zajęła okopy. Widząc jednak złą sytuację japoński dowódca postanowił ruszyć ich dalej i spróbować dorwać Bersaglierów. 
wsparcie dla nich stanowił I-Go. 
Włosi postanowili zapolować na japoński czołg. 
Piesza drużyna z miotaczem ognia zaczęła obiegać wzgórze, żeby zaatakować I Go z dwóch stron. 
Tymczasem M14 (chyba) dostał się pod gęsty ogień japońskiej artylerii i czołgu. Miał zniszczone podwozie, wieżę, palił się, dostawał piny, ale nie chciał się poddać… 
Włoski wóz pancerny wjechał na pagórek na prawym skrzydle Japończyków i dostał się pod ogień rusznicy. Niestety ufało się go tylko unieruchomić. 
Reszta włoskich sił pancernych pozostawała po drugiej stronie pola bitwy. 
Ich celem było ostateczne wykończenie Ha Go, co w końcu się dokonało. Japończycy oprócz rusznicy nie mieli już nic na prawym skrzydle. 
Za to na lewym skrzydle sytuacja była zgoła odmienna. I-Go skutecznym strzałem zniszczył tankietkę. Pięknie się paliła 🙂 
Po rozbiciu Ha Go Włosi postanowili wesprzeć walki w centrum. Semovente ruszył się do przodu, żeby widzieć japońskie siły w centrum. Nawet dowódca pobiegł okopem do przodu, żeby zaatakować rusznicę. 
W sukurs maltretowanemu czołgowi przybyło słoniątko. 
Tymczasem na lewej flance weterani wyskoczyli nagle zza palm – stara japońska taktyka i ostrzelali Bersaglierów, ściągając połowę z nich. 
Bohaterowie na zbliżeniu. 
I Go manewrował tak, żeby nie ustawić się bokiem do Semovente, które miało do niego zasięg. Jednocześnie przeszkody uniemożliwiały jego ruch do przodu. 
Bitwa pancerna w centrum. 
W następnej turze weterani kontynuowali wykańczanie Bersaglierów. 
Miotacz ognia zaatakował I-Go. Zginął pomocnik miotaczowego, a jego atak okazał się nie skuteczny. I-Go przetrwał. 
Do akcji wkracza lekki czołg. 
Włoski dowódca pokazuje bohaterstwo godne dawnych rzymskich wodzów. Rzucił się na rusznicę i w walce wręcz udało się zabić obu Japończyków. Całe prawe skrzydło było w rękach Włochów. Ruiny domu były jednym z punktów zwycięstwa. 
Czołg dalej trwał, wspierany przez słoniątko. 
Pierwsze straty ponieśli Japończycy w centrum. Chi Nu w tej bitwie nie wypadł najlepiej. Nic nie trafił i został zniszczony. Takie drogie i ładne modele powinny jednak lepiej się spisywać… 😉 
Weterani wykończyli do końca Bersaglierów. Nie ma litości! Ramen jest lepszy od spaghetti! 
I Go zabił miotaczowego. Lewe skrzydło było opanowane przez Japończyków. 
O wyniku bitwy miały zdecydować walki w centrum. Włosi strzelali znacznie celniej. Ho Ro zostało zniszczone. 
Czując się coraz pewniej, włoskie czołgi ruszyły do przodu. 
Dowódca i ruiny. Co prawda jego towarzysz zginął w walce z rusznicą, ale on samemu przetrwał. Z tyłu wrak Chi Ha. 
Sytuacja w centrum była coraz gorsza. Armata została ostrzelana i straciła działonowych. 
Semovente próbował dosięgnąć I-Go. I-Go próbował zniszczyć wóz pancerny. Oba bez rezultatu. 
Weterani zajęli wzgórze będące punktem strategicznym. 
Poza unieruchomionym pojazdem pancernym włoskie czołgi ruszyły do przodu aby rozprawić się z armatą i I-Go. 
Armata zniszczyła słoniątko. Potrzebny, ale spóźniony sukces. Nie ostrzeliwany czołg zaczął zmniejszać liczbę pinów. 
Tak skończyła się 6 tura, w rzucie na ewentualną 7 wypadło, że 6 będzie ostatnią. Włosi zwyciężyli, zdobywając punkty za opanowanie dwóch punktów strategicznych (budynek po prawej i skały obok oazy), Japończycy zdobyli tylko jeden i ponieśli nieco większe straty. 
Widok z lotu nietoperza. Teren nie był sprzyjający dla broni pancernej. Ale umówiliśmy się, że weźmiemy głównie czołgi, żeby była dobra zabawa. 
Japońscy bohaterowie – weterani (bez strat) i I-Go. Poza Ha Go to najsłabszy czołg, a najlepiej wypadł na polu bitwy… 
Fatalna prawa flanka. Zniszczone japońskie czołgi i unieruchomiony włoski pojazd. 
Chi Ha i Ha Go w płomieniach. 
Jeszcze prawa flanka. Bardzo fajna jest ta włoska flaga. Przypomina mi o moich podróżach np. do Wenecji. I o tej świetnej pizzy z Florencji. Mniam 😉 
Fotek bohaterów nigdy za dużo 😉 
Czołg bohater. Powinien zostać przewieziony do muzeum 😉
Dziękuję serdecznie Danielowi za wspaniałą grę i sklepowi Bolter za cudowne miejsce do grania.
Graliśmy na 1200 pkt, z góry znosząc wszelkie limity na pojazdy itd., po prostu wystawiając to, co mieliśmy pod ręką. Choć teren nie sprzyjał czołgom, to jednak grało się całkiem przyjemnie. Mimo wszystko – co powszechnie wiadomo – Bolt jest jednak ciekawszy, jak jest więcej piechoty, ale w końcu duże czołgi to to, co tygrysy lubią najbardziej 😉
dainipponteikoku 